Óhugsandi að Bandaríkin lendi í greiðslufalli?

Við vitum það núorðið Íslendingar að eitt og annað sem er óhugsandi gerist einmitt. Hrunið okkar var algjörlega óhugsandi þangað til löngu eftir að það var orðið. Aðrar þjóðir, svo sem eins og Danir, sáu hrunið fyrir hjá okkur, en við gerðum út heilu ráðherranefndirnar til þess að koma Dönunum og fleirum í skilning um að slíkt væri óhugsandi. Nú er þessi staða uppi í Bandaríkjunum. Ýmsar aðrar þjóðir hafa vaxandi áhyggjur af skuldastöðu Bandaríkjanna, en eins og kemur fram hér í fréttinni telja Bandaríkjamenn sjálfir, að greiðslufall af þeirra hálfu sé óhugsandi. Eina leiðin til að koma sér út úr skuldafeninu er samt sem áður sú að stórauka skuldirnar. En þá stefnir bara í svipað og gerðist hjá okkur. Allt í einu verður öllum lánalínum lokað og hrunið verður staðreynd.

Ef eitthvað er hægt að læra af sögu mannkyns síðustu árþúsundin þá er það sú staðreynd að stórveldi koma og fara. Ekkert bendir til þess að Bandaríkin séu þeirrar náttúru að verða eilíf. Líklega hafa þau þegar náð sínum hápunkti og eftir það er leiðin bara niður á við. Hvað eigum við að segja, 200 ár? Eða kannski að það sé allt of mikil bjartsýni, hver veit. Við bíðum bara í 200 ár og sjáum til.

Óhugsandi að Bandaríkin lendi í greiðslufalli