Sjálfstæði Alþingis

Til þess að auka veg og virðingu Alþingis, sem þingmenn sjálfir hafa troðið í svaðið undanarna áratugi, gæti að mínu mati komið til greina að ráðherrar mættu ekki eiga sæti á Alþingi. Ef þingmaður tekur ráðherraembætti yrði að kalla varamann hans til þingsetu. Ráðherrar gætu sótt þingfundi að vild með áheyrnarrétt og skyldu til að sitja fyrir svörum. Þeir hefðu hins vegar ekki atkvæðisrétt á þinginu. Skerpt yrði á því í stjórnarskrá að Alþingi sé ríkisstjórninni æðra og geti sett hana af hvenær sem því sýnist. Ríkisstjórn sé skylt að framfylgja ályktunum Alþingis. Allt þetta þarf að setja fram í stjórnarskrá með alveg óyggjandi hætti.

Hvað varðar landsdóm og ákærur á hendur hrunstjórnarmönnum sem nú kveina og segja að unnið sé eftir úreltum lögum mætti kannski hafa orð á því að árum saman hefur þetta lið átt þess kost að breyta stjórnarskránni og fella úr henni úrelt ákvæði en verður nú að gjalda þess að hafa vanrækt það eins og annað. Það verður að vinna eftir þeim lögum sem í gildi eru hverju sinni hversu úrelt sem þau kunna að vera. Ekki er hægt að æpa bara þegar menn standa augliti til auglitis við ákærurnar: "Lögin eru úrelt!"  og ætlast til þess að þá séu þau bara lögð til hliðar. Þannig virkar réttarríkið ekki.

Auka verður sjálfstæði þingsins