Vansæmd Alþingis

 Ég er algjörlega sammála Ragnheiði Ríkharðsdóttur um það að framkoma þingmanna, framíköll og annar stráksskapur á ekki að líðast undir nokkrum kringumstæðum. Alveg er kominn tími á að slíkt sé tekið til alvarlegrar íhugunar og umfjöllunar þingsins sjálfs, annað hvort utan dagskrár eða á fundi nefndar. Formenn flokka og þingflokka auk allra óbreyttra þingliða verða að líta í eigin barm og hugsa sitt ráð.

Alþingi nýtur þeirrar virðingar sem það ávinnur sér. Á Alþingi koma saman 63 kjörnir fulltrúar, sem sumir eru dónar. Ég skef ekkert utan af því. Hver sá sem kallar fram í ræðu þess sem hefur orðið er dóni.

Það á heldur ekki að líðast undir nokkrum kringumstæðum að þingmenn ávarpi þjóð og þingheim svo áberandi drukknir að þeir ráði hvorki við tungu sína né útlimi. Þá má gera ráð fyrir því að apparatið sem á að hafa stjórn á þessu hvorutveggja, sem sagt tungunni og útlimunum, sé ekki fært um það.

Svona uppákomur eins og þetta tvennt ber vott um frábiður þjóðin sér. Alþingismenn verða að átta sig á því allir sem einn, að virðing Alþingis er undir framkomu þeirra komin. Ef almenningur sýnir Alþingi vanvirðu, þá stafar það af dónaskap og dólgshætti þingmanna fyrst og fremst.

Svei framíköllurum. Svei drykkjudólgum.

Ragnheiður: Ekki þinginu sæmandi

Athugasemdir

[Finnur Bárðarson, 26.8.2009 kl. 15:59]

Þetta var algengt á árum áður en ég hélt að þetta væri liðin tíð.