Sér hann ljósið?

Gott er ef rétt reynist að efnahags- og viðskiptaráðherra þjóðarinnar sé búinn að átta sig á því að við höfum ekkert við alla þá peninga að gera sem AGS vill að við tökum að láni. Það sem hefur gert ástandið hér verulega slæmt er fyrst og fremst ríkisstjórn Íslands. Þessi ummæli Gylfa eru með því fyrsta vitræna sem frá þeim hefur heyrst í langan tíma. En það verður önnur saga hvort Gylfa tekst að koma nokkru viti fyrir Steingrím. Og ljóst er að ef þá tvo greinir á þá ræður Steingrímur. Eða er það ekki?

Hugsanlega hagstæðara að fresta lántökum

Landsbjörg verðskuldar verðlaun

Afrek Landsbjargar hvað eftir annað eru slík, að þeir eru vel komnir að hvaða verðlaunum sem hugsast geta. Þetta eru kraftaverkamenn og eru reiðubúnir til átaka hvenær sem er og hvar sem er. Þjóðin er heppin að búa að svona öflugu björgunarliði.

Jón Böðvarsson á vissulega skilið viðurkenningu og sérstakan heiður fyrir kynningu sína á Íslendingasögum, þá sér í lagi Njálu, í marga áratugi. Hann hefur orð á sér fyrir að vera magnaðasti kennari á Íslandi á sínu sviði. Margir fyrrverandi nemendur hans hafa orðað það svo í mín eyru, að Jón hafi leikið Njálu fyrir þá frá upphafi til enda. Það mun vafalaust á fárra færi.

Vafalaust tel ég að aðrir verðlaunahafar séu líka vel að sínu komnir.

Slysavarnafélagið Landsbjörg verðlaunað

Bráðabirgðalög?

Á meðan Alþingi situr? Það er ekki hægt. Það verður þá að senda Alþingi heim fyrst.

Bráðabirgðalög koma til greina

Traustar heimildir

Það sannreynist á þessu, sem og á fornleifauppgrefti og fleiru, að fornbókmenntir okkar eru traustar heimildir, alla vega að mestu. Það hefur lengi verið í tísku að telja þær meira og minna til skáldskapar en vissulega hafa skrásetjararnir reynt að festa á kálfskinnið það sem þeir vissu sannast og best um atburði og árferði.

Fornritin góð heimild um veður

Úlfinum blæðir

Alls kusu í kosningunum í heild á landsvísu 144.231 manns. Já sögðu 2.599 eða 1,8 prósent. Nei sögðu 134.397 eða 93,2 prósent. Kjörsókn var 62,7 prósent. Þá liggur þetta endanlega fyrir.

Á kjörskrá virðast hafa verið um 230 þúsund manns. Af þeim sögðu 134397 NEI í þessum kosningum eða um  58,4% allra atkvæðisbærra manna á landinu. Það þýðir það að þó svo að Jóhanna og Steingrímur vildu fara þá leið að telja lítið að marka niðurstöðuna vegna þess að innan við helmingur atkvæðisbærra manna hefði tekið neikvæða afstöðu gagnvart þessum ólögum þeirra, þá er það ekki einu sinni hægt. Ef við ímyndum okkur að sérhver atkvæðisbær maður, sem ekki fór á kjörstað, hefði viljað kjósa með jái, þá hefði jáhlutfallið samt ekki náð 40%, vegna þeirra rúmlega 5% auðra og ógildra sem komu fram í kosningunum. Kosningaúrslit sem þessi eru því stórsigur, hvernig sem á þau er litið.

Nú mun stutt í að sundurþykkja stjórnarliðsins magnist og J+S tvíeykið hrökklast bráðum frá. Þau reyndu að sýnast borubrött í dag en undir sauðargærunni ber úlfurinn blæðandi undir. Og þær svíða sárt.

Verst er samt að engum er treystandi til þess að taka við af tvíeykinu þreytta. Enginn íslenskur stjórnmálaforingi er vandanum vaxinn. Enginn íslenskur stjórnmálamaður hefur sýnt af sér það að hann sé traustsins verður. Við slíkar aðstæður verður að mynda þjóðstjórn eða utanþingsstjórn. Skyldi það verða þrautalending Ólafs Ragnars Grímssonar á komandi vordögum?

Úrslit í Norðausturkjördæmi

Ótrúlegt

Það er alveg með ólíkindum að fréttamenn skuli láta sér til hugar koma að spyrja forsetann að því hvernig hann hafi kosið. Og yfirgengilegur dónaskapur er það að ítreka spurninguna með ýtni eftir að hann er búinn að neita að svara henni.

Baðst afsökunar á ónæðinu

Að sjálfsögðu fara menn á kjörstað

Alveg er það furðulegt að ráðamenn þjóðarinnar, einmitt þeir sem hæst hafa galað um þörf fyrir þjóðaratkvæðagreiðslur, skuli lýsa því yfir að þeir ætli að sniðganga kosningarnar. Vel má vera að þetta sé bjargföst sannfæring þeirra sem að baki þeirri ákvörðun liggur, en ef sú leyndarstefna, sem þau hafa ástundað allt frá upphafi valdaferils síns, á nokkurn rétt á sér nokkru sinni, þá á það við um þetta. Þau eiga alls ekki að gefa upp neitt um afstöðu sína til kosninganna umfram það sem felst í daglegu og pólitísku argaþrasi þeirra. Spurningum misviturra fréttamanna: i) Munt þú fara á kjörstað? og ii) Hvernig ætlar þú að kjósa? ættu þau að svara með i) Auðvitað  og ii) Kosningar á Íslandi eru leynilegar og það verður ekki gefið upp hér hvernig ég mun kjósa. Kostirnir eru þrír: Já, nei og að skila auðu. Allir eiga fullan rétt á að halda leynd yfir atkvæði sínu.

12.297 atkvæði skráð

Aumasta ríkisstjórnin

Aldrei hefur setið aumari ríkisstjórn á Íslandi en sú sem nú situr og bíður örlaga sinna, sem munu ráðast fljótlega eftir rassskellinn sem hún fær á morgun. Það var grátbroslegt að horfa upp á fjármálaráðherrann í Kastljósi áðan, reynandi að bera í bætifláka fyrir ruglið í sjálfum sér.

Rifjum nú aðeins upp feril þessarar stjórnar og hringlandaháttinn. Í aðdraganda kosninganna í fyrravor voru höfð uppi hástemmd loforð af hálfu þeirra Jóhönnu og Steingríms. Þau lofuðu því að ef þau kæmust til valda yrði aldrei um neina leynd að ræða. Allt yrði uppi á borðunum eins og þau sögðu dögum oftar. Skjaldborg skyldi slegin um heimilin. Vandamálin sem fyrri ríkisstjórn skildi eftir sig yrðu leyst fljótt og vel með samningum og aðstoð Alþjóðagjaldeyrissjóðsins og að sjálfsögðu láninu frá Rússum og öðrum vinum okkar. Lítum nú á efndirnar.

Æseifur I: Þetta fyrirbæri átti að keyra í gegnum þingið án þess að leggja gögnin fyrir þingheim. Leyndin átti að vera svo algjör, að þingmenn vissu ekki hvað þeir væru að samþykkja. Þeir skyldu bara samþykkja það þegjandi og hljóðalaust. Svo mjög voru málin höfð uppi á borðum, að þeirra eigin þingmenn gerðu þeim ljóst að ef málið yrði ekki opinberað fyrir þingheimi, þá yrðu þau að súpa seyðið af því. Þeim hefur vafalaust verið hótað að vantraust yrði lagt fram og samþykkt. Öðruvísi hefði þingið ekki haft sitt fram gegn þessum ofstopamönnum sem Jóhanna og Steingrímur hafa sýnt sig að vera.

Þingið gerði þeim skötuhjúunum ljóst að án breytinga og fyrirvara yrði Æseifur I ekki samþykktur. J+S börðust lengi um á hæl og hnakka en liðsmenn þeirra létu alls ekki að stjórn og ber að virða það við þingheim allan. Eftir mikið þras og bras var Æseifur I samþykktur á Alþingi á sumardögum. Einn af fyrirvörunum sem í honum eru er ákvæðið um það að til þess að hann taki gildi, skuli Bretar og Hollendingar báðir samþykkja hann. Því neituðu þjóðirnar báðar, svo að hann hefur aldrei tekið gildi og getur ekki gert það að óbreyttu samkvæmt þessu ákvæði sem í honum sjálfum stendur. Í því efni skiptir engu þó Æseifur II verði felldur.

Kom nú til sögu Æseifur II Svavarsson. Samningur, sem var laminn í gegn með ofstopa Breta og Hollendinga gegn lydduskap Svavars Gestssonar, sem hafði það helst sér til afbötunar að hann hefði ekki nennt að standa í þessu lengur! Hvar var nú íslenska þrautseigjan sem fleytti okkur í gegnum þorskastríðin? Ef Svavar hefði átt að stjórna þeim samningum, þá væri fiskveiðilögsaga okkar 3 mílur frá ströndum í dag í stað þess að vera 200 mílur frá grunnpunktum, sem sumir eru langt frá ströndum landsins. Þetta er orðið viðurkennt um alla veröld fyrir mörgum áratugum síðan og allar þjóðir sem land eiga að sjó miða við 200 mílur eða miðlínu milli landa.

Saga Æseifs II tekur enda á morgun með þeim hætti að þjóðin mun hafna þeim ósköpum með hátt í sama hlutfalli nei-atkvæða eins og já-atkvæðin voru þegar kosið var um stofnun lýðveldisins. Þar með eru þau lög sem J+S lömdu í gegn fyrir síðustu áramót og verður ekki lýst með betra orði en hugtakinu landráð, að engu gerð. Á bak við lá alltaf Svavarsviðhorfið: Við nennum þessu ekki lengur og það er lífsnauðsynlegt að semja. Bara um hvað sem er. Samkvæmt lygaáróðrinum vorum við alltaf á síðasta snúningi. Við vorum alltaf að hrapa fram af bjargbrúninni ofan í hyldýpi myrkurs. Nú eru liðnir margir mánuðir og ekkert hyldýpi myrkurs er greinanlegt ennþá, þvert á móti eru margar smátýrur í grámanum. Þar ber hæst skeleggar greinar sem birst hafa í ýmsum dagblöðum og fagtímaritum eins og Financial Times, þar sem málin hafa margoft verið reifuð rétt og nú síðast lagt til það sem alltaf hefur blasað við að væri rétta lendingin í málinu: Bretar hirða Landsbankann í Bretlandi og sjá sjálfir um að koma eigunum í verð. Ef eitthvað stendur út af þá axla þeir það sjálfir, sem sinn hluta af ábyrgðinni. Sama gildir um Hollendinga að sjálfsögðu. Við höfum vel efni á að bíða alllengi eftir þessari niðurstöðu, sem mun nást á endanum ef samningamenn taka á málunum með þeirri þrautseigju sem áður einkenndi íslenskar samninganefndir.

Skjaldborg heimilanna: Þetta er nú orðið grátbroslegasta djók allrar sögu lýðveldisins. Hver silihúfan upp af annarri í formi sértækra ráðstafana fyrir þá sem eru búnir að missa allt sitt og eru helst af öllu dauðir úr hungri og harðrétti áður en nokkuð er fyrir þá gert.  Sífellt er lengt í hengingarólinni, en þú skalt sko hengdur fyrr en síðar. Ekki bólar á aðgerðum í þá veru að slá af verðtryggingunni, sem allt er að drepa í ofanálag við allar hækkanir lána og innfluttrar vöru vegna hruns hinnar gjörónýtu íslensku krónu. Í skattamálum var sú ein leið fær að hækka skatta og fjölga sköttum með þeim afleiðingum að fjöldi fyrirtækja flúði land og hundruð starfa ef ekki þúsundir fóru í glatkistuna. Allur sá fjöldi fer á atvinnuleysisbætur, engar skatttekjur innheimtast af þeim né heldur þeim fyrirtækjum sem fólkið vann hjá. Þungavinnuvélar voru fluttar úr landi í stórum stíl, svo að nú er varla til tækjabúnaður til að sinna því sem þó stendur til að hrinda í framkvæmd á næsta sumri. Þar er rétt að nefna 6 kílómetrana (vá maður: 6000 metrar!!) sem til stendur að tvöfalda af Suðurlandsveginum. Niðurstaðan er sú að skattahækkanir skjaldborgarsmiða draga úr skatttekjum ríkisins og auka mjög á vandann.

Allir vita hvernig fór um lánið frá Rússum. Allir vita hvernig AGS hefur ekkert gert til góðs. Allir vita hvernig Skandínavar allir sem einn hafa neitað okkur um lán. Og það er samt allt í lagi ennþá! Svoleiðis að við sem þjóð getum höndlað það. Útflutningstekjurnar eru sem stendur meiri en sem nemur innflutningi. Ljóst er að því þarf að halda í allnokkur ár hið minnsta, en á því munum við lifa. Við eigum líka gífurleg tækifæri í ferðaþjónustu, því að allt í einu er Ísland orðið í hópi ódýrari ferðamannalanda. Og landið fær endalausa og ókeypis auglýsingu í hvert sinn sem fjallað er um Æseif erlendis, því að nánast alltaf fylgja með myndir af íslenskri náttúru.

Á mörgum fleiri sviðum eru sóknarfæri, en það þarf að nýta þau með öflugum hætti.  Eitthvað það gáfulegasta sem stjórnvöld gætu gert væri að draga skattahækkanir á einstaklinga og fyrirtæki til baka og stórlækka virðisaukaskatt. Það væri öflug innspýting í atvinnulífið ogkæmi heimilum til góða. Síðan mætti lækka verðtrygginguna um helming með því að lögbinda að hún megi að hámarki vera helmingur af hækkun lánskjaravísitölu hverju sinni. Þetta hefði átt að vera fyrsta verk Skjaldborgarstjórnarinnar. Með því hefði náðst sá jöfnuður að þeir sem veittu lánin án þess oft á tíðum að tryggja þau með gildum veðum, bæru ábyrgð til jafns við hina, sem ábyrgðarlaust skuldsettu sig langt um fram eigur og tekjur. Það væri réttlæti. En J+S létu lífeyrissjóðina kúga sig. Þau höfðu ekki bein í nefinu til að standa uppi í hárinu á þeim og framkvæma það sem augljóslega þurfti að gera.

Þannig hefur þeim stjórnarherrunum J+S tekist að svíkja öll sín loforð og er það auðsætt öllum nema þeim sjálfum. Í augum sjálfra sín eru þau heilög og hafa alltaf staðið vaktina. Jájá.....

Að lokum er rétt að greina frá því að sleggjudómarinn sjálfur kaus þessa bö..... hörmung og lýsir sig þar með sekan um að hafa trúað fagurgalanum og innihaldslausum loforðum um lausnir allra vandamála og afnám leyndar við afgreiðslu mála. En það er stutt á milli ástar og haturs. Reyndar var þó aldrei um ást að ræða af minni hálfu, heldur taldi ég mig kjósa það sem skást var af öllu illu. Ég hata þau heldur ekki núna þó að mér sé meinilla við alla flokka sem komið hafa nálægt stjórnmálum á Íslandi síðustu árin. Ég get engum þeirra treyst. Nú er staðan sú að ég get ekkert kosið.

Tilbúnir til frekari viðræðna

Leynifundir?

"Leyni"fundir eru í góðu lagi svo lengi sem fréttir af þeim eru jafn greinargóðar og þessi frétt er. Það er af hinu góða að Hollendingar skuli sitja hjá, það er þá "einu fíflinu" færra að fást við í einu. Þeir munu svo semja við okkur á sömu nótum og Bretar, verði af samningum á annað borð. Ekkert virðast Bretar óttast meira en fyrirsjáanlegan dóm íslensku þjóðarinnar í komandi þjóðaratkvæðagreiðslu og eru tilbúnir í nánast hvað sem er til þess að koma í veg fyrir að hún fari fram. Það er aðeins einn maður á jarðarkringlunni hræddari við þessa þjóðaratkvæðagreiðslu en Bretar eru. Sá maður heitir Steingrímur og er öflugasti bandamaður Breta í þessu máli undanfarna 10 mánuði. Hann er þó eitthvað farinn að dala í ofbeldisaðgerðum sínum en jafnframt vex ótti hans við dóm þjóðar sinnar, sem yfir honum vofir.

Leynifundur um Icesave

Gott mál

Nú eru málin loksins (kannski) að þróast í rétta átt. Og eins og fyrri daginn eru það Bretar og Hollendingar sem taka réttu skrefin fyrir okkur. Ekki hafa íslensk stjórnvöld vit til slíks. Við eigum alls ekki að semja við þessar þjóðir um eitt eða neitt. Báðir þeir "samningar" sem Alþingi hefur samþykkt undir beinum og óbeinum hótunum ráðherranna eru fullkomin nauðung. Sem betur fór höfnuðu (ó)vinir okkar þeim fyrri eftir að Alþingi hafði sett fyrirvarana á og nú eftir fáeina daga munum við sjálf hafna þeim síðari, sem er glæpsamlegur ganvart íslenskri þjóð og ætti að sækja ráðherrana til saka fyrir að berjast með kjafti og klóm fyrir samþykki hans.

Eftir að þessi "samningur" hefur verið sendur út í hafsauga (og ríkisstjórn Íslands mætti fylgja honum þangað, svo hraksmánarlega sem hún hefur staðið sig) eigum við ekki að leita nýrra samninga, heldur bara bíða. Sendum þeim boð um að þeitr eigi tvo kosti. Annar er sá að þeir hirði Landsbankann úti, sjái sjálfir um sölu og uppgjör eigna og láti okkur svo í friði og afskrifi það sem út af stendur. Hinn kosturinn er sá að þeir sjálfir höfði mál á hendur okkur. Við vitum að það vilja þeir alls ekki. Á því er sú einfalda skýring að þeir vita sem er að þeir riðu ekki feitum hesti frá slíkri málshöfðun. Svo myndum við senda AGS heim og þakka fyrir það sem ekkert var.

Ráðgera ekki frekari viðræður